હેપી બર્થડે રજનીકાંત

કેટલું ભારેખમ નામ છે તારુ! એટલે જ તને રજની કે આરકે કહેવુ વધારે ઈઝી છે... તું એવા દોસ્તોમાંથી એક છે જેની સાથે અડધી રાતે પણ કોઈ પ્રોબ્લેમ શેર કરી શકાય અને ક્યારેય પણ કોઈ કામ હોય જે તારાથી ના પણ થઈ શકે એમ હોય તો પણ તે ક્યારેય ના પાડી નથી... મને યાદ નથી કે પહેલી વાર આપણી ઓળખાણ ક્યારે થયેલી, કદાચ કૃણાલનાં લીધે, પણ મને સાચે જ યાદ નથી, સોરી! એક્ચ્યુલી મને યાદ છે દર વીકેન્ડમાં પાલનપુર ભાગી જતો અને ઓલ્વેઝ મેસેજીસથી ટચમાં રહેતો તુ, ...

પાંચ વર્ષ પહેલાનો ફોટો છે ઉપર જે છે એ, અને હાલ વિચારુ છું કે કેટલા બદલાયા છીએ આપણે, થોડુક વજન તો જરૂર વધ્યુ જ છે! એક વાત કહુ તો કદાચ માનવામાં નહી આવે, તે જે દિવસે મને પ્રોવીઝનલ ડિગ્રી સર્ટીફીકેટ આપ્યુ એ પછી ગાંધીનગરમાં હોવા છતાં હું કોલેજ ગયો જ નથી, કારણ કે ત્યાં જઈને જે બધી યાદો છે બધા ફ્રેંડસની એ સહન કદાચ થાય ન થાય, આઈ ડોન્ટ નો હું ગયો જ નથી! 

યાદ છે એકવાર ટ્રેક્ટરમાં લિફ્ટ લીધેલી કોલેજથી જી.ઈ.બી. સુધી? જેના ફોટોસ હજુ પણ તારી ફેસબુક ટાઈમલાઈન પર છે, એવી બધી જે પળ છે, ઇફ્કોની વિઝિટ હોય કે અડાલજની વાવ, કે કોલેજનાં પહેલા 4 સેમેસ્ટરમાં કાનમાં ઈયરફોન ખોસીને કોઈનામાંથી એસાઈમેન્ટ કોપી કરતો તું અને તારામાંથી કોપી કરતો હું! એકસાથે કેટલા ટાસ્ક કરી શકતા એ વખતે આપણે, કદાચ વર્ડ મલ્ટિટાસ્કિંગ તારા માટે ચોક્કસ જ વાપરી શકાય. હજુ પણ એ સાંજ મને યાદ છે જ્યારે થર્ડ સેમની એક્ઝામ પછી સીટી બસમાં જતા હતા પથિકા... એ સાંજ કદાચ આપણે સાથે વીતાવેલી સૌથી સારી યાદોમાંની એક છે મારી માટે!

હા, સમય જરૂર બદલાય છે, બધાં પ્રોમિસ કરતાં હતાં કે કોલેજ પછી ટચમાં રહીશું ને મળીશું ને થોડેક જ દૂર હોવા છતાં મળી શકાતું નથી, વાંક મારો પણ છે કે હું ક્યારેય ટાઈમ કાઢીને સ્પેશ્યલી તને નથી મળ્યો જે રીતે બીજા બધાંને મળતો હોઉં છું, એ માટે માફી પણ માંગુ છું... વર્ષો વીતતા જાય છે અને બસ યાદો સિવાય તપાસે રહેતું નથી, સમય હાથની મુઠ્ઠીની રેતીની જેમ સરકે છે જેને મુઠ્ઠી દબાવી કે જકડી રાખવાનો પ્રયત્ન કરીએ એમ વધારે સરકે બસ એ રીતે જ! પણ હું ઈચ્છીશ કે પહેલાંની જેમ જરૂર મળી શકીએ, જેમ કોલેજમાં હતું, જિંદગી વિશેની ઝાઝી માથાકૂટ વગરનાં આપણે... આઈ વિશ કે તને દરેક ખુશી મળે, દરેક દિવસને ભરપૂર જીવે, અ વેરી હેપી બર્થડે!